ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΖΩΗΣ

Η ζωή προστατεύεται από το Ποινικό Δίκαιο, σε απόλυτο βαθμό. Aυτό σημαίνει ότι η θεμελίωση του αξιόποινου της προσβολής της δεν εξαρτάται από αξιολογήσεις των ατόμων ή του κοινωνικού περιβάλλοντος. Εξαιτίας του ότι προστατεύεται απόλυτα, η συναίνεση του θανόντος δεν αποτελεί λόγο άρσης του αδίκου. Παράλληλα, η ζωή προστατεύεται με οποιαδήποτε μορφή και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Η αφαίρεση της ζωής μπορεί να δικαιολογηθεί μόνο όταν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 20 ΠΚ, 21 ΠΚ ή του άρθρου 22 ΠΚ.

Τα εγκλήματα κατά της ζωής διακρίνονται σε 4 αυτοτελή ή βασικά εγκλήματα: τα εγκλήματα της ανθρωποκτονίας με πρόθεση (299 ΠΚ) και της ανθρωποκτονίας με αμέλεια (302 ΠΚ) είναι εγκλήματα βλάβης. Το έγκλημα της έκθεσης (306 ΠΚ) είναι συγκεκριμένης διακινδύνευσης και το έγκλημα της παράλειψης λύτρωσης από κίνδυνο ζωής (307) είναι έγκλημα γνήσιας παράλειψης. (Οι τρείς παραλλαγές της ανθρωποκτονίας από πρόθεση είναι η ανθρωποκτονία με συναίνεση, η συμμετοχή σε αυτοκτονία και η παιδοκτονία).